Kerk van Santa Maria della Spina

De tempel, gebouwd in 1230 door de Gualandi familie, werd oorspronkelijk genaamd St. Maria van Pontenovo, omdat de brug het koppelen van San Antonio op via Santa Maria, daarna stortte in de vijftiende eeuw. Steek de naam is afgeleid van het feit dat hij een plug die deel zou uitmaken van de kroon gedragen door Jezus bij zijn kruisiging en bracht hier in 1333 worden gehouden, maar hield de negentiende eeuw in de kerk van Santa Chiara.

Oorspronkelijk was de kerk zou bestaan ​​uit een balkon en afgedekt met een zadeldak. In 1322 besloot de gemeente om het werk begonnen in 1323 uit te breiden en eindigde in 1376, waarschijnlijk onder leiding van Francis en de Wolf van zijn grootte, die erin geslaagd die van Andrea en Nino Pisano.

De kerk werd onderworpen aan tal van restauraties te wijten aan bodemdaling en de nabijheid van de rivier de Arno land aan de oevers waarvan het werd gebouwd. Eindelijk, na de eenwording van Italië, een commissie gevormd door leden van de Academie voor Schone Kunsten besloten de ontmanteling en de wederopbouw, die was stabieler en veiliger. Het werk, onder leiding van de architect Vincenzo Micheli, begon in 1871 en eindigde in 1875. Deze actie een paar meter verplaatst naar het oosten, en hoger in de tempel. Echter, er werden aanzienlijke wijzigingen in de oorspronkelijke structuur: een aantal stappen werden opgenomen, de beelden waren slecht hersteld of vervangen, en de sacristie van 1613 werd nooit herbouwd. Een speciale eigenschap is dat de kerk van Santa Maria della Spina altijd werd toegediend door de stad, met uitzondering van enkele haakjes in de zeventiende en achttiende eeuw, toen de regering kwam onder het ziekenhuis.

Buitenkant van de kerk – Santa Maria della Spina
De kerk is een van de mooiste voorbeelden van gotische architectuur in Europa: het heeft een rechthoekig plan en is volledig bekleed met marmer. De buitenkant van het dak wordt gekenmerkt door knobbels, pauken en het Loofhuttenfeest, met complexe structuren zoals sculpturale inlay, roosvensters en standbeelden van de veertiende-eeuwse Pisaanse meesters waaronder Lupo di Francesco, Andrea Pisano met zijn zonen Nino en Tommaso, en Giovanni Balduccio .

De gevel heeft twee ingangen met bogen tussen de architraaf, die de tabernakel is met beelden van de Madonna met kind en twee engelen toegeschreven aan Giovanni Pisano. Twee nissen worden geopend aan de bovenkant van de voorkant naar het standbeeld van Christus te houden onder de vier engelen.

De linkerzijde heeft tal van gevels en versierd met dertien beelden van de apostelen en Christus uit het laboratorium Wolf. De kleine beelden van heiligen en engelen op de gevels zijn het resultaat van het laboratorium werk van Nino Pisano, terwijl de niches in de pilaar aan de rechterkant toont een Madonna met Kind van Giovanni di Balduccio.

De achterkant heeft drie bogen met eenvoudige ramen, gevels zijn versierd met symbolen van de evangelisten, geaccentueerd door nissen met beelden van St. Peter, Paulus en Johannes de Doper. De hoge spiraal eindigt met een Madonna met Kind door Nino Pisano.

Binnen in de kerk – Santa Maria della Spina
Vergeleken met de rijke exterieur, het interieur lijkt heel simpel. Het bestaat uit een enkele kamer met een plafond versierd tijdens de reconstructie van de negentiende eeuw. In het centrum van het heiligdom is een van de meesterwerken van de gotische beeldhouwkunst, de Madonna van de Roos van Andrea en Nino Pisano, op de noordelijke muur is het heiligdom van Stagio Stagi (1534), waarin werd de relikwie van de doornenkroon. Een ander standbeeld van Pisa, de Madonna del Latte, er was een tijd in deze kerk, maar werd later overgebracht naar het Museo Nazionale di San Matteo.